وقتی گلایه می کنی                             پایه ی میخانه منم

 رسوای عالم بخدا                               خلاق این خانه منم

چشمان تو ای یار من                          فردا صدایت میزنم

 بس کن توای نامهربان                        گاهی دلم را میزنم

          بی شک تورا می خوانمت                     بی شک صدایت می زنم

  احوال تلخم این بود                             در پی این راز دلی

    سر به سکوت مهرتو                           فردا صدایت می زنم

  عاشق آن گیسوی تو                         فرهاد میخانه منم

   در پرتو خورشیدهم                            ماه وجودمن تویی

                  دلگیر از غم ها من                               وقتی که تو حرف می زنی

   شیدا و بی حاصل منم                       لبخند تو بال و پرم

            اصل دلم فرع دلت                               شکاک بی حاصل منم

16 خرداد 1395.نسرین